DNA Concentratie Calculator

Inleiding

De DNA Concentratie Calculator is een essentieel hulpmiddel voor moleculaire biologen, genetici en laboratoriumtechnici die de concentratie van DNA in hun monsters nauwkeurig moeten bepalen. Het meten van DNA-concentratie is een fundamentele procedure in moleculaire biologie laboratoria en dient als een kritische kwaliteitscontrole stap voordat men verder gaat met downstream toepassingen zoals PCR, sequencing, kloneren en andere moleculaire technieken. Deze calculator maakt gebruik van spectrofotometrische principes om de DNA-concentratie te berekenen op basis van UV-absorptie bij 260nm (A260), waarbij de standaard conversiefactor wordt toegepast en rekening wordt gehouden met eventuele verdunning van het oorspronkelijke monster.

Onze gebruiksvriendelijke calculator vereenvoudigt het proces van het bepalen van zowel de concentratie (ng/μL) als de totale hoeveelheid DNA in uw monster, waardoor de noodzaak voor handmatige berekeningen wordt geëlimineerd en het risico op wiskundige fouten wordt verminderd. Of u nu monsters voorbereidt voor next-generation sequencing, plasmide-preparaten kwantificeert of de opbrengst van genomisch DNA-extractie beoordeelt, dit hulpmiddel biedt snelle en betrouwbare resultaten ter ondersteuning van uw onderzoeks- en diagnostische workflows.

Hoe DNA-concentratie wordt berekend

Het Basisprincipe

De berekening van DNA-concentratie is gebaseerd op de Beer-Lambert Wet, die stelt dat de absorptie van een oplossing recht evenredig is met de concentratie van de absorberende soort in de oplossing en de padlengte van het licht door de oplossing. Voor dubbelstrengs DNA komt een absorptie van 1.0 bij 260nm (A260) in een cuvet met een padlengte van 1 cm overeen met een concentratie van ongeveer 50 ng/μL.

De Formule

De DNA-concentratie wordt berekend met behulp van de volgende formule:

$\text{DNA Concentratie (ng/μL)} = A_{260} \times 50 \times \text{Verdunningsfactor}$

Waarbij:

• A260 de absorptiewaarde is bij 260nm
• 50 de standaard conversiefactor is voor dubbelstrengs DNA (50 ng/μL voor A260 = 1.0)
• Verdunningsfactor de factor is waarmee het oorspronkelijke monster is verdund voor meting

De totale hoeveelheid DNA in het monster kan vervolgens worden berekend door:

$\text{Totaal DNA (μg)} = \frac{\text{Concentratie (ng/μL)} \times \text{Volume (μL)}}{1000}$

Begrijpen van de Variabelen

1. Absorptie bij 260nm (A260):

   • Dit is de meting van hoeveel UV-licht bij 260nm golflengte wordt geabsorbeerd door het DNA-monster
   • DNA-nucleotiden (vooral de stikstofbasen) absorberen UV-licht met een piekabsorptie bij 260nm
   • Hoe hoger de absorptie, hoe meer DNA aanwezig is in de oplossing

2. Conversiefactor (50):

   • De standaard conversiefactor van 50 ng/μL is specifiek voor dubbelstrengs DNA
   • Voor enkelstrengs DNA is de factor 33 ng/μL
   • Voor RNA is de factor 40 ng/μL
   • Voor oligonucleotiden varieert de factor op basis van de sequentie

3. Verdunningsfactor:

   • Als het monster vóór de meting is verdund (bijv. 1 deel monster tot 9 delen buffer = verdunningsfactor van 10)
   • Berekend als: (Volume van Monster + Volume van Verdunner) ÷ Volume van Monster
   • Gebruikt om de concentratie in het originele, onverdunnde monster te bepalen

4. Volume:

   • Het totale volume van uw DNA-oplossing in microliters (μL)
   • Gebruikt om de totale hoeveelheid DNA in het monster te berekenen

Hoe deze calculator te gebruiken

Volg deze stappen om uw DNA-concentratie nauwkeurig te bepalen:

1. Bereid uw Monster Voor:

   • Zorg ervoor dat uw DNA-monster goed is opgelost en gemengd
   • Als de verwachte concentratie hoog is, bereid dan een verdunning voor om ervoor te zorgen dat de meting binnen het lineaire bereik valt (typisch A260 tussen 0.1 en 1.0)

2. Meet de Absorptie:

   • Gebruik een spectrofotometer of nanodrop-apparaat om de absorptie bij 260nm te meten
   • Meet ook de absorptie bij 280nm om de zuiverheid te beoordelen (A260/A280 ratio)
   • Gebruik dezelfde buffer die is gebruikt om uw DNA op te lossen/verdund als een blanco referentie

3. Voer Waarden in de Calculator In:

   • Voer de gemeten A260-waarde in het veld "Absorptie bij 260nm" in
   • Voer het totale volume van uw DNA-oplossing in microliters in
   • Voer de verdunningsfactor in (gebruik 1 als er geen verdunning is gemaakt)

4. Interpreteer de Resultaten:

   • De calculator toont de DNA-concentratie in ng/μL
   • De totale hoeveelheid DNA in het monster wordt weergegeven in μg
   • Gebruik deze waarden om het juiste volume voor downstream toepassingen te bepalen

5. Beoordeel DNA-Zuiverheid (indien A280 is gemeten):

   • A260/A280 ratio van ~1.8 geeft pure DNA aan
   • Lagere ratios kunnen wijzen op eiwitverontreiniging
   • Hogere ratios kunnen RNA-verontreiniging suggereren

Toepassingsgevallen

Het meten van DNA-concentratie is cruciaal in tal van moleculaire biologie en biotechnologie toepassingen:

Moleculaire Klonering

Voordat DNA-fragmenten in vectoren worden geligeerd, stelt het kennen van de exacte concentratie onderzoekers in staat om de optimale insert-naar-vector ratio te berekenen, waardoor de transformatie-efficiëntie wordt gemaximaliseerd. Bijvoorbeeld, een 3:1 molverhouding van insert tot vector levert vaak de beste resultaten op, wat nauwkeurige concentratiemeting van beide componenten vereist.

PCR en qPCR

PCR-reacties vereisen doorgaans 1-10 ng van template DNA voor optimale amplificatie. Te weinig DNA kan leiden tot een mislukte amplificatie, terwijl te veel de reactie kan remmen. Voor kwantitatieve PCR (qPCR) is zelfs nog nauwkeurigere DNA-kwantificatie nodig om nauwkeurige standaardcurven en betrouwbare kwantificatie te waarborgen.

Next-Generation Sequencing (NGS)

NGS-bibliotheekvoorbereidingsprotocollen specificeren exacte DNA-invoermengen, vaak in het bereik van 1-500 ng, afhankelijk van het platform en de toepassing. Nauwkeurige concentratiemeting is essentieel voor succesvolle bibliotheekvoorbereiding en evenwichtige vertegenwoordiging van monsters in multiplex sequencing-runs.

Transfectie-experimenten

Bij het introduceren van DNA in eukaryote cellen varieert de optimale hoeveelheid DNA per celtype en transfectiemethode. Typisch wordt 0.5-5 μg plasmide-DNA per wel in een 6-wells plaatformaat gebruikt, wat nauwkeurige concentratiemeting vereist om experimenten te standaardiseren.

Forensische DNA-analyse

In forensische toepassingen zijn DNA-monsters vaak beperkt en waardevol. Nauwkeurige kwantificatie stelt forensische wetenschappers in staat om te bepalen of er voldoende DNA aanwezig is voor profilering en om de hoeveelheid DNA te standaardiseren die in latere analyses wordt gebruikt.

Restrictie-enzym-digestie

Restrictie-enzymen hebben specifieke activiteitseenheden die zijn gedefinieerd per μg DNA. Het kennen van de exacte DNA-concentratie maakt een juiste enzym-naar-DNA-verhouding mogelijk, waardoor een volledige vertering wordt gewaarborgd zonder staractiviteit (niet-specifieke knip).

Alternatieven voor spectrofotometrische meting

Hoewel UV-spectrofotometrie de meest gebruikelijke methode is voor DNA-kwantificatie, bestaan er verschillende alternatieven:

1. Fluorometrische Methoden:

   • Fluorescente kleurstoffen zoals PicoGreen, Qubit en SYBR Green binden specifiek aan dubbelstrengs DNA
   • Gevoeliger dan spectrofotometrie (kan zo weinig als 25 pg/mL detecteren)
   • Minder beïnvloed door verontreinigingen zoals eiwitten, RNA of vrije nucleotiden
   • Vereist een fluorometer en specifieke reagentia

2. Agarose Gel Elektrophorese:

   • DNA kan worden gekwantificeerd door de bandintensiteit te vergelijken met standaarden van bekende concentratie
   • Biedt tegelijkertijd informatie over DNA-grootte en integriteit
   • Minder nauwkeurig dan spectrofotometrische of fluorometrische methoden
   • Tijdrovend maar nuttig voor visuele bevestiging

3. Real-Time PCR:

   • Zeer gevoelige methode voor het kwantificeren van specifieke DNA-sequenties
   • Kan extreem lage concentraties detecteren (tot enkele kopieën)
   • Vereist specifieke primers en complexere apparatuur
   • Gebruikt wanneer sequentiespecifieke kwantificatie nodig is

4. Digitale PCR:

   • Absolute kwantificatie zonder standaardcurven
   • Uiterst nauwkeurig voor laag-abundantie doelwitten
   • Duur en vereist gespecialiseerde apparatuur
   • Gebruikt voor detectie van zeldzame mutaties en analyse van kopieaantalvariatie

Geschiedenis van DNA-concentratiemeting

Het vermogen om DNA-concentratie nauwkeurig te meten, is aanzienlijk geëvolueerd samen met de vooruitgang in de moleculaire biologie:

Vroege Methoden (1950-1960)

Na de ontdekking van de structuur van DNA door Watson en Crick in 1953, begonnen wetenschappers methoden te ontwikkelen om DNA te isoleren en te kwantificeren. Vroege benaderingen vertrouwden op kleurimetrische assays zoals de diphenylamine-reactie, die een blauwe kleur produceerde wanneer deze reageerde met deoxyribose-suikers in DNA. Deze methoden waren relatief ongevoelig en gevoelig voor interferentie.

Spectrofotometrische Era (1970)

De toepassing van UV-spectrofotometrie voor nucleïnezuurkwantificatie werd wijdverspreid in de jaren '70. Wetenschappers ontdekten dat DNA UV-licht absorbeerde met een maximum bij 260nm, en dat de relatie tussen absorptie en concentratie lineair was binnen een bepaald bereik. De conversiefactor van 50 ng/μL voor dubbelstrengs DNA bij A260 = 1.0 werd in deze periode vastgesteld.

Fluorometrische Revolutie (1980-1990)

De ontwikkeling van DNA-specifieke fluorescerende kleurstoffen in de jaren '80 en '90 revolutioneerde DNA-kwantificatie, vooral voor verdunde monsters. Hoechst-kleurstoffen en later PicoGreen maakten veel gevoeliger detectie mogelijk dan met spectrofotometrie. Deze methoden werden bijzonder belangrijk met de opkomst van PCR, die vaak nauwkeurige kwantificatie van kleine hoeveelheden DNA vereiste.

Moderne Era (2000-heden)

De introductie van microvolume spectrofotometers zoals de NanoDrop in de vroege jaren 2000 transformeerde routinematige DNA-kwantificatie door slechts 0.5-2 μL monster te vereisen. Deze technologie elimineerde de noodzaak voor verdunningen en cuvetten, waardoor het proces sneller en handiger werd.

Vandaag de dag hebben geavanceerde technieken zoals digitale PCR en next-generation sequencing de grenzen van DNA-kwantificatie nog verder verlegd, waardoor absolute kwantificatie van specifieke sequenties en detectie van enkele moleculen mogelijk is. Echter, het basisprincipes van spectrofotometrie die decennia geleden zijn vastgesteld, blijft de ruggengraat van routinematige DNA-concentratiemeting in laboratoria wereldwijd.

Praktische Voorbeelden

Laten we enkele praktische voorbeelden van DNA-concentratieberekeningen doorlopen:

Voorbeeld 1: Standaard Plasmide Voorbereiding

Een onderzoeker heeft een plasmide gezuiverd en de volgende metingen verkregen:

• A260-waarde: 0.75
• Verdunning: 1:10 (verdunningsfactor = 10)
• Volume van DNA-oplossing: 50 μL

Berekening:

• Concentratie = 0.75 × 50 × 10 = 375 ng/μL
• Totaal DNA = (375 × 50) ÷ 1000 = 18.75 μg

Voorbeeld 2: Genomisch DNA-extractie

Na het extraheren van genomisch DNA uit bloed:

• A260-waarde: 0.15
• Geen verdunning (verdunningsfactor = 1)
• Volume van DNA-oplossing: 200 μL

Berekening:

• Concentratie = 0.15 × 50 × 1 = 7.5 ng/μL
• Totaal DNA = (7.5 × 200) ÷ 1000 = 1.5 μg

Voorbeeld 3: Voorbereiden van DNA voor Sequencing

Een sequencingprotocol vereist precies 500 ng DNA:

• DNA-concentratie: 125 ng/μL
• Vereiste hoeveelheid: 500 ng

Benodigde volume = 500 ÷ 125 = 4 μL DNA-oplossing

Code Voorbeelden

Hier zijn voorbeelden van hoe DNA-concentratie in verschillende programmeertalen te berekenen:

1' Excel-formule voor DNA-concentratie
2=A260*50*Verdunningsfactor
3
4' Excel-formule voor totale DNA-hoofdbedrag in μg
5=(A260*50*Verdunningsfactor*Volume)/1000
6
7' Voorbeeld in een cel met A260=0.5, Verdunningsfactor=2, Volume=100
8=0.5*50*2*100/1000
9' Resultaat: 5 μg
10

1def calculate_dna_concentration(absorbance, dilution_factor=1):
2    """
3    Bereken DNA-concentratie in ng/μL
4    
5    Parameters:
6    absorbance (float): Absorptiewaarde bij 260nm
7    dilution_factor (float): Verdunningsfactor van het monster
8    
9    Returns:
10    float: DNA-concentratie in ng/μL
11    """
12    return absorbance * 50 * dilution_factor
13
14def calculate_total_dna(concentration, volume_ul):
15    """
16    Bereken totale DNA-hoofdbedrag in μg
17    
18    Parameters:
19    concentration (float): DNA-concentratie in ng/μL
20    volume_ul (float): Volume van DNA-oplossing in μL
21    
22    Returns:
23    float: Totaal DNA-hoofdbedrag in μg
24    """
25    return (concentration * volume_ul) / 1000
26
27# Voorbeeldgebruik
28absorbance = 0.8
29dilution_factor = 5
30volume = 75
31
32concentration = calculate_dna_concentration(absorbance, dilution_factor)
33total_dna = calculate_total_dna(concentration, volume)
34
35print(f"DNA Concentratie: {concentration:.2f} ng/μL")
36print(f"Totaal DNA: {total_dna:.2f} μg")
37

1function calculateDNAConcentration(absorbance, dilutionFactor = 1) {
2  // Retourneert DNA-concentratie in ng/μL
3  return absorbance * 50 * dilutionFactor;
4}
5
6function calculateTotalDNA(concentration, volumeUL) {
7  // Retourneert totale DNA-hoofdbedrag in μg
8  return (concentration * volumeUL) / 1000;
9}
10
11// Voorbeeldgebruik
12const absorbance = 0.65;
13const dilutionFactor = 2;
14const volume = 100;
15
16const concentration = calculateDNAConcentration(absorbance, dilutionFactor);
17const totalDNA = calculateTotalDNA(concentration, volume);
18
19console.log(`DNA Concentratie: ${concentration.toFixed(2)} ng/μL`);
20console.log(`Totaal DNA: ${totalDNA.toFixed(2)} μg`);
21

1public class DNACalculator {
2    /**
3     * Bereken DNA-concentratie in ng/μL
4     * 
5     * @param absorbance Absorptiewaarde bij 260nm
6     * @param dilutionFactor Verdunningsfactor van het monster
7     * @return DNA-concentratie in ng/μL
8     */
9    public static double calculateDNAConcentration(double absorbance, double dilutionFactor) {
10        return absorbance * 50 * dilutionFactor;
11    }
12    
13    /**
14     * Bereken totale DNA-hoofdbedrag in μg
15     * 
16     * @param concentration DNA-concentratie in ng/μL
17     * @param volumeUL Volume van DNA-oplossing in μL
18     * @return Totaal DNA-hoofdbedrag in μg
19     */
20    public static double calculateTotalDNA(double concentration, double volumeUL) {
21        return (concentration * volumeUL) / 1000;
22    }
23    
24    public static void main(String[] args) {
25        double absorbance = 0.42;
26        double dilutionFactor = 3;
27        double volume = 150;
28        
29        double concentration = calculateDNAConcentration(absorbance, dilutionFactor);
30        double totalDNA = calculateTotalDNA(concentration, volume);
31        
32        System.out.printf("DNA Concentratie: %.2f ng/μL%n", concentration);
33        System.out.printf("Totaal DNA: %.2f μg%n", totalDNA);
34    }
35}
36

1# R-functie voor DNA-concentratieberekening
2
3calculate_dna_concentration <- function(absorbance, dilution_factor = 1) {
4  # Retourneert DNA-concentratie in ng/μL
5  return(absorbance * 50 * dilution_factor)
6}
7
8calculate_total_dna <- function(concentration, volume_ul) {
9  # Retourneert totale DNA-hoofdbedrag in μg
10  return((concentration * volume_ul) / 1000)
11}
12
13# Voorbeeldgebruik
14absorbance <- 0.35
15dilution_factor <- 4
16volume <- 200
17
18concentration <- calculate_dna_concentration(absorbance, dilution_factor)
19total_dna <- calculate_total_dna(concentration, volume)
20
21cat(sprintf("DNA Concentratie: %.2f ng/μL\n", concentration))
22cat(sprintf("Totaal DNA: %.2f μg\n", total_dna))
23

Veelgestelde Vragen

Wat is het verschil tussen DNA-concentratie en DNA-zuidigheid?

DNA-concentratie verwijst naar de hoeveelheid DNA die aanwezig is in een oplossing, meestal gemeten in ng/μL of μg/mL. Het vertelt je hoeveel DNA je hebt, maar geeft geen indicatie van de kwaliteit. DNA-zuidigheid beoordeelt de aanwezigheid van verontreinigingen in je DNA-monster, meestal gemeten door absorptieverhoudingen zoals A260/A280 (voor eiwitverontreiniging) en A260/A230 (voor organische verbindingverontreiniging). Pure DNA heeft doorgaans een A260/A280 ratio van ~1.8 en een A260/A230 ratio van 2.0-2.2.

Waarom is de conversiefactor anders voor DNA, RNA en eiwitten?

De conversiefactoren verschillen omdat elke biomolecuul een unieke extinctiecoëfficiënt (vermogen om licht te absorberen) heeft vanwege hun verschillende chemische samenstellingen. Dubbelstrengs DNA heeft een conversiefactor van 50 ng/μL bij A260=1.0, terwijl enkelstrengs DNA 33 ng/μL is, RNA 40 ng/μL is, en eiwitten (gemeten bij 280nm) sterk variëren maar gemiddeld rond de 1 mg/mL bij A280=1.0 liggen. Deze verschillen ontstaan uit de variërende samenstellingen van nucleotiden of aminozuren en hun respectieve absorptie-eigenschappen.

Hoe nauwkeurig is spectrofotometrische DNA-kwantificatie?

Spectrofotometrische DNA-kwantificatie is over het algemeen nauwkeurig binnen het lineaire bereik (typisch A260 tussen 0.1 en 1.0), met een precisie van ongeveer ±3-5%. De nauwkeurigheid neemt echter af bij zeer lage concentraties (onder 5 ng/μL) en kan worden beïnvloed door verontreinigingen zoals eiwitten, RNA, vrije nucleotiden of bepaalde buffers. Voor zeer nauwkeurige metingen van verdunde monsters of wanneer hoge zuiverheid vereist is, worden fluorometrische methoden zoals Qubit of PicoGreen aanbevolen, omdat ze specifieker zijn voor dubbelstrengs DNA.

Hoe interpreteer ik de A260/A280 ratio?

De A260/A280 ratio geeft de zuiverheid van je DNA-monster aan met betrekking tot eiwitverontreiniging:

• Een ratio van ~1.8 wordt over het algemeen geaccepteerd als "puur" voor DNA
• Ratios onder 1.8 suggereren eiwitverontreiniging
• Ratios boven 2.0 kunnen RNA-verontreiniging suggereren
• pH en ionsterkte van de oplossing kunnen ook deze ratio beïnvloeden

Hoewel nuttig als kwaliteitscontrole, garandeert de A260/A280 ratio geen functioneel DNA, aangezien andere verontreinigingen of DNA-degradatie deze ratio mogelijk niet beïnvloeden.

Kan ik DNA-concentratie meten in gekleurde oplossingen?

Het meten van DNA-concentratie in gekleurde oplossingen met behulp van spectrofotometrie kan een uitdaging zijn, aangezien de kleur mogelijk absorbeert bij of nabij 260nm, wat de DNA-meting verstoort. In dergelijke gevallen:

1. Voer een golflengtescan uit (220-320nm) om te controleren op abnormale absorptiepatronen
2. Gebruik een fluorometrische methode zoals Qubit, die minder wordt beïnvloed door de kleur van het monster
3. Verdun het DNA verder om de gekleurde verbindingen te verwijderen
4. Pas wiskundige correcties toe als het absorptiespectrum van de interfererende verbinding bekend is

Wat is het minimumvolume dat nodig is voor DNA-concentratiemeting?

Het minimumvolume hangt af van het gebruikte instrument:

• Traditionele spectrofotometers met cuvetten vereisen doorgaans 50-100 μL
• Micro-volume spectrofotometers zoals NanoDrop hebben slechts 0.5-2 μL nodig
• Fluorometrische methoden vereisen meestal 1-20 μL monster plus het reagentia-volume
• Microplaatlezers gebruiken doorgaans 100-200 μL per wel

Micro-volume spectrofotometers hebben de DNA-kwantificatie getransformeerd door metingen van waardevolle monsters met minimale volumevereisten mogelijk te maken.

Hoe bereken ik de verdunningsfactor?

De verdunningsfactor wordt berekend als:

$\text{Verdunningsfactor} = \frac{\text{Totale Volume (Monster + Verdunner)}}{\text{Monster Volume}}$

Bijvoorbeeld:

• Als je 1 μL DNA toevoegt aan 99 μL buffer, is de verdunningsfactor 100
• Als je 5 μL DNA toevoegt aan 45 μL buffer, is de verdunningsfactor 10
• Als je onverdunt DNA gebruikt, is de verdunningsfactor 1

Gebruik altijd dezelfde buffer voor verdunning als die is gebruikt om de spectrofotometer te blanken.

Hoe converteer ik tussen verschillende concentratie-eenheden?

Veelvoorkomende DNA-concentratie-eenheidconversies:

• 1 ng/μL = 1 μg/mL
• 1 μg/mL = 0.001 mg/mL
• 1 ng/μL = 1000 pg/μL
• 1 μM van een 1000 bp DNA-fragment ≈ 660 ng/μL

Om van massaconcentratie (ng/μL) naar molaire concentratie (nM) voor een DNA-fragment te converteren:

$\text{Concentratie (nM)} = \frac{\text{Concentratie (ng/μL)} \times 10^6}{\text{DNA-lengte (bp)} \times 660}$

Wat kan onjuiste DNA-concentratiemeting veroorzaken?

Verschillende factoren kunnen leiden tot onjuiste DNA-concentratiemeting:

1. Verontreiniging: Eiwitten, fenol, guanidine of andere extractiereagentia kunnen de absorptie beïnvloeden
2. Bellen: Luchtbellen in het lichtpad kunnen foutieve metingen veroorzaken
3. DNA-degradatie: Gefragmenteerd DNA kan gewijzigde absorptie-eigenschappen hebben
4. Onjuiste blanking: Een andere buffer voor de blanco gebruiken dan die waarmee het DNA is opgelost
5. Niet-homogene oplossing: Onvoldoende gemengde DNA-oplossingen geven inconsistente metingen
6. Instrumentkalibratie: Ongekalibreerde of vuile spectrofotometers produceren onbetrouwbare resultaten
7. Metingen buiten het lineaire bereik: Zeer hoge of zeer lage absorptiewaarden zijn mogelijk niet nauwkeurig

Kan ik deze calculator gebruiken voor RNA-concentratie?

Hoewel deze calculator is geoptimaliseerd voor dubbelstrengs DNA (met gebruik van de 50 ng/μL conversiefactor), kunt u deze aanpassen voor RNA door:

1. De A260 zoals gebruikelijk te meten
2. Te vermenigvuldigen met 40 in plaats van 50 (de RNA-specifieke conversiefactor)
3. De juiste verdunningsfactor toe te passen

De formule voor RNA zou zijn: $\text{RNA Concentratie (ng/μL)} = A_{260} \times 40 \times \text{Verdunningsfactor}$

Referenties

1. Gallagher, S. R., & Desjardins, P. R. (2006). Quantitation of DNA and RNA with absorption and fluorescence spectroscopy. Current Protocols in Molecular Biology, 76(1), A-3D.

2. Sambrook, J., & Russell, D. W. (2001). Molecular cloning: a laboratory manual (3rd ed.). Cold Spring Harbor Laboratory Press.

3. Manchester, K. L. (1995). Value of A260/A280 ratios for measurement of purity of nucleic acids. BioTechniques, 19(2), 208-210.

4. Wilfinger, W. W., Mackey, K., & Chomczynski, P. (1997). Effect of pH and ionic strength on the spectrophotometric assessment of nucleic acid purity. BioTechniques, 22(3), 474-481.

5. Desjardins, P., & Conklin, D. (2010). NanoDrop microvolume quantitation of nucleic acids. Journal of Visualized Experiments, (45), e2565.

6. Nakayama, Y., Yamaguchi, H., Einaga, N., & Esumi, M. (2016). Pitfalls of DNA Quantification Using DNA-Binding Fluorescent Dyes and Suggested Solutions. PLOS ONE, 11(3), e0150528.

7. Thermo Fisher Scientific. (2010). Assessment of Nucleic Acid Purity. T042-Technical Bulletin.

8. Huberman, J. A. (1995). Importance of measuring nucleic acid absorbance at 240 nm as well as at 260 and 280 nm. BioTechniques, 18(4), 636.

9. Warburg, O., & Christian, W. (1942). Isolation and crystallization of enolase. Biochemische Zeitschrift, 310, 384-421.

10. Glasel, J. A. (1995). Validity of nucleic acid purities monitored by 260nm/280nm absorbance ratios. BioTechniques, 18(1), 62-63.

Klaar om uw DNA-concentratie te berekenen? Gebruik onze calculator hierboven om nauwkeurige resultaten onmiddellijk te krijgen. Voer eenvoudig uw absorptiewaarde, volume en verdunningsfactor in om zowel de concentratie als de totale hoeveelheid DNA in uw monster te bepalen.