Generuj Uniwersalnie Unikalne Identyfikatory (UUID) do różnych aplikacji. Twórz zarówno wersję 1 (opartą na czasie), jak i wersję 4 (losową) UUID do użycia w systemach rozproszonych, bazach danych i nie tylko.
Uniwersalny Unikalny Identifikator (UUID) to 128-bitowa liczba używana do identyfikacji informacji w systemach komputerowych. UUID są standaryzowane przez Open Software Foundation (OSF) jako część Środowiska Rozproszonego Obliczeń (DCE). Te identyfikatory są zaprojektowane tak, aby były unikalne zarówno w przestrzeni, jak i czasie, co czyni je idealnymi do różnych zastosowań w systemach rozproszonych i nie tylko.
To narzędzie do generowania UUID pozwala na tworzenie zarówno wersji 1 (opartej na czasie), jak i wersji 4 (losowej) UUID. Te identyfikatory są przydatne w różnych scenariuszach, w których wymagana jest unikalna identyfikacja, takich jak klucze bazy danych, systemy rozproszone i protokoły sieciowe.
UUID jest zazwyczaj reprezentowany jako 32 cyfry szesnastkowe, wyświetlane w pięciu grupach oddzielonych myślnikami, w formacie 8-4-4-4-12, co daje łącznie 36 znaków (32 znaki alfanumeryczne i 4 myślniki). Na przykład:
1550e8400-e29b-41d4-a716-446655440000
2128 bitów UUID jest podzielonych na konkretne pola, z których każde niesie różne informacje w zależności od wersji UUID:
Oto diagram ilustrujący strukturę UUID:
Istnieje kilka wersji UUID, z których każda ma swoją metodę generacji:
To narzędzie koncentruje się na generowaniu UUID wersji 1 i wersji 4.
UUID wersji 1 są generowane przy użyciu następujących komponentów:
Formuła generowania UUID wersji 1 może być wyrażona jako:
1UUID = (znacznik_czasu * 2^64) + (sekwencja_zegara * 2^48) + węzeł
2UUID wersji 4 są generowane przy użyciu kryptograficznie silnego generatora liczb losowych. Formuła jest po prostu:
1UUID = losowa_liczba_128_bitowa
2Z określonymi bitami ustawionymi, aby wskazać wersję (4) i wariant.
UUID mają liczne zastosowania w różnych dziedzinach informatyki i inżynierii oprogramowania:
Klucze bazy danych: UUID są często używane jako klucze główne w bazach danych, szczególnie w systemach rozproszonych, gdzie wiele węzłów może jednocześnie generować rekordy.
Systemy rozproszone: W dużych systemach rozproszonych UUID pomagają w unikalnej identyfikacji zasobów, transakcji lub zdarzeń w wielu węzłach lub centrach danych.
Adresowanie zawartości: UUID mogą być używane do tworzenia unikalnych identyfikatorów dla zawartości w systemach przechowywania adresowalnej zawartości.
Zarządzanie sesjami: Aplikacje internetowe często używają UUID do zarządzania sesjami użytkowników, zapewniając, że każda sesja ma unikalny identyfikator.
Identyfikacja urządzeń IoT: W aplikacjach Internetu Rzeczy (IoT) UUID mogą być używane do unikalnej identyfikacji poszczególnych urządzeń w sieci.
Chociaż UUID są szeroko stosowane, istnieją alternatywne podejścia do generowania unikalnych identyfikatorów:
Identyfikatory autoinkrementacyjne: Proste i powszechnie stosowane w systemach z jedną bazą danych, ale nieodpowiednie dla środowisk rozproszonych.
Identyfikatory oparte na znaczniku czasu: Mogą być przydatne dla danych uporządkowanych czasowo, ale mogą napotykać problemy z kolizjami w scenariuszach o wysokiej współbieżności.
Identyfikatory Snowflake: Opracowane przez Twittera, te identyfikatory łączą znacznik czasu i numer roboczy, aby generować unikalne identyfikatory w systemach rozproszonych.
ULID (Uniwersalny Unikalny Identyfikator Sortowalny Leksykograficznie): Nowsza alternatywa, która ma być bardziej przyjazna dla ludzi i sortowalna niż UUID.
Koncepcja UUID została po raz pierwszy wprowadzona w Apollo Network Computing System, a następnie standaryzowana przez Open Software Foundation (OSF) jako część Środowiska Rozproszonego Obliczeń (DCE) w latach 90-tych. Początkowa specyfikacja została opublikowana w 1997 roku jako ISO/IEC 11578:1996, a następnie zrewidowana w 2005 roku jako część ISO/IEC 9834-8:2005.
Kluczowe wydarzenia w historii UUID:
Z biegiem czasu UUID stały się niezbędnym narzędziem w systemach rozproszonych i projektowaniu baz danych, z różnymi implementacjami i adaptacjami w różnych językach programowania i platformach.
Oto przykłady generowania UUID w różnych językach programowania:
1import uuid
2
3## Generowanie UUID wersji 4 (losowego)
4random_uuid = uuid.uuid4()
5print(f"UUID wersji 4: {random_uuid}")
6
7## Generowanie UUID wersji 1 (opartego na czasie)
8time_based_uuid = uuid.uuid1()
9print(f"UUID wersji 1: {time_based_uuid}")
101const { v1: uuidv1, v4: uuidv4 } = require('uuid');
2
3// Generowanie UUID wersji 4 (losowego)
4const randomUuid = uuidv4();
5console.log(`UUID wersji 4: ${randomUuid}`);
6
7// Generowanie UUID wersji 1 (opartego na czasie)
8const timeBasedUuid = uuidv1();
9console.log(`UUID wersji 1: ${timeBasedUuid}`);
101import java.util.UUID;
2
3public class UuidGenerator {
4 public static void main(String[] args) {
5 // Generowanie UUID wersji 4 (losowego)
6 UUID randomUuid = UUID.randomUUID();
7 System.out.println("UUID wersji 4: " + randomUuid);
8
9 // Generowanie UUID wersji 1 (opartego na czasie)
10 UUID timeBasedUuid = UUID.fromString(new com.eaio.uuid.UUID().toString());
11 System.out.println("UUID wersji 1: " + timeBasedUuid);
12 }
13}
141require 'securerandom'
2
3## Generowanie UUID wersji 4 (losowego)
4random_uuid = SecureRandom.uuid
5puts "UUID wersji 4: #{random_uuid}"
6
7## Ruby nie ma wbudowanej metody dla UUID wersji 1
8## Należy użyć gemu takiego jak 'uuidtools' do tego
91<?php
2// Generowanie UUID wersji 4 (losowego)
3$randomUuid = sprintf('%04x%04x-%04x-%04x-%04x-%04x%04x%04x',
4 mt_rand(0, 0xffff), mt_rand(0, 0xffff),
5 mt_rand(0, 0xffff),
6 mt_rand(0, 0x0fff) | 0x4000,
7 mt_rand(0, 0x3fff) | 0x8000,
8 mt_rand(0, 0xffff), mt_rand(0, 0xffff), mt_rand(0, 0xffff)
9);
10echo "UUID wersji 4: " . $randomUuid . "\n";
11
12// PHP nie ma wbudowanej metody dla UUID wersji 1
13// Należy użyć biblioteki takiej jak 'ramsey/uuid' do tego
14?>
15Odkryj więcej narzędzi, które mogą być przydatne dla Twojego przepływu pracy