Υπολογίστε τη συγκέντρωση DNA από αναγνώσεις απορρόφησης (A260) με ρυθμιζόμενους παράγοντες αραίωσης. Απαραίτητο εργαλείο για εργαστήρια μοριακής βιολογίας και γενετική έρευνα.
Η συγκέντρωση DNA υπολογίζεται χρησιμοποιώντας τον παρακάτω τύπο:
Ένας υπολογιστής συγκέντρωσης DNA είναι ένα απαραίτητο διαδικτυακό εργαλείο που βοηθά τους μοριακούς βιολόγους, γενετιστές και τεχνικούς εργαστηρίων να προσδιορίσουν με ακρίβεια τη συγκέντρωση DNA από αναγνώσεις σπεκτροφωτομετρίας. Αυτός ο δωρεάν υπολογιστής χρησιμοποιεί τη μέθοδο A260 για να μετατρέψει τις μετρήσεις UV απορρόφησης σε ακριβείς τιμές συγκέντρωσης DNA σε ng/μL.
Η μέτρηση συγκέντρωσης DNA είναι μια θεμελιώδης διαδικασία στα εργαστήρια μοριακής βιολογίας, λειτουργώντας ως ένα κρίσιμο βήμα ποιοτικού ελέγχου πριν από την PCR, τη αλληλούχιση, την κλωνοποίηση και άλλες μοριακές τεχνικές. Ο υπολογιστής μας εξαλείφει τους χειροκίνητους υπολογισμούς και μειώνει τα σφάλματα κατά τον προσδιορισμό τόσο της συγκέντρωσης όσο και των συνολικών ποσοτήτων DNA στα δείγματά σας.
Ο υπολογισμός της συγκέντρωσης DNA βασίζεται στον Νόμο του Beer-Lambert, ο οποίος δηλώνει ότι η απορρόφηση μιας λύσης είναι άμεσα ανάλογη της συγκέντρωσης των απορροφητικών ειδών στη λύση και του μήκους της διαδρομής του φωτός μέσω της λύσης. Για το διπλόκλωνο DNA, μια απορρόφηση 1.0 στα 260nm (A260) σε μια κουβέτα μήκους 1cm αντιστοιχεί σε συγκέντρωση περίπου 50 ng/μL.
Η συγκέντρωση DNA υπολογίζεται χρησιμοποιώντας την παρακάτω συνταγή:
Όπου:
Η συνολική ποσότητα DNA στο δείγμα μπορεί στη συνέχεια να υπολογιστεί με:
Απορρόφηση στα 260nm (A260):
Παράγοντας Μετατροπής (50):
Παράγοντας Αραίωσης:
Όγκος:
Ακολουθήστε αυτή τη διαδικασία για να υπολογίσετε τη συγκέντρωση DNA από τις αναγνώσεις A260 σας:
Η μέτρηση συγκέντρωσης DNA είναι απαραίτητη για πολλές εφαρμογές μοριακής βιολογίας και έρευνας:
Πριν από την ένωση τμημάτων DNA σε φορείς, η γνώση της ακριβούς συγκέντρωσης επιτρέπει στους ερευνητές να υπολογίσουν την βέλτιστη αναλογία εισαγωγής προς φορέα, μεγιστοποιώντας την αποδοτικότητα μετασχηματισμού. Για παράδειγμα, μια αναλογία 3:1 εισαγωγής προς φορέα συχνά αποδίδει τα καλύτερα αποτελέσματα, που απαιτεί ακριβείς μετρήσεις συγκέντρωσης και των δύο συστατικών.
Οι αντιδράσεις PCR απαιτούν συνήθως 1-10 ng DNA πρότυπου για βέλτιστη ενίσχυση. Πολύ λίγο DNA μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία ενίσχυσης, ενώ πολύ μπορεί να αναστείλει την αντίδραση. Για την ποσοτική PCR (qPCR), είναι απαραίτητος ακόμη πιο ακριβής ποσοτικός προσδιορισμός DNA για να διασφαλιστούν ακριβείς καμπύλες αναφοράς και αξιόπιστος ποσοτικός προσδιορισμός.
Τα πρωτόκολλα προετοιμασίας βιβλιοθήκης NGS καθορίζουν ακριβείς ποσότητες εισόδου DNA, συχνά στην περιοχή των 1-500 ng ανάλογα με την πλατφόρμα και την εφαρμογή. Η ακριβής μέτρηση συγκέντρωσης είναι απαραίτητη για την επιτυχία της προετοιμασίας βιβλιοθήκης και την ισορροπημένη αναπαράσταση δειγμάτων σε πολλαπλές αλληλουχίες.
Κατά την εισαγωγή DNA σε ευκαρυωτικά κύτταρα, η βέλτιστη ποσότητα DNA ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο κυττάρου και τη μέθοδο μεταφοράς. Συνήθως, χρησιμοποιούνται 0.5-5 μg πλασμιδιακού DNA ανά πηγάδι σε μορφή 6-πηγαδιού, απαιτώντας ακριβή μέτρηση συγκέντρωσης για την τυποποίηση των πειραμάτων.
Σε εγκληματολογικές εφαρμογές, τα δείγματα DNA είναι συχνά περιορισμένα και πολύτιμα. Η ακριβής ποσοτική μέτρηση επιτρέπει στους εγκληματολόγους να προσδιορίσουν αν είναι επαρκές το DNA για προφίλ και να τυποποιήσουν την ποσότητα DNA που χρησιμοποιείται σε επόμενες αναλύσεις.
Οι περιοριστικοί ενζυμικοί έχουν συγκεκριμένες μονάδες δραστηριότητας καθορισμένες ανά μg DNA. Η γνώση της ακριβούς συγκέντρωσης DNA επιτρέπει σωστές αναλογίες ενζύμου προς DNA, διασφαλίζοντας πλήρη διάσπαση χωρίς δραστηριότητα star (μη ειδική κοπή).
Ενώ η UV σπεκτροφωτομετρία είναι η πιο κοινή μέθοδος για την ποσοτική μέτρηση DNA, υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές:
Φωτομετρικές Μέθοδοι:
Ηλεκτροφόρηση σε Άγαρο:
Real-Time PCR:
Ψηφιακή PCR:
Η ικανότητα να μετράται με ακρίβεια η συγκέντρωση DNA έχει εξελιχθεί σημαντικά παράλληλα με τις προόδους στη μοριακή βιολογία:
Μετά την ανακάλυψη της δομής του DNA από τους Watson και Crick το 1953, οι επιστήμονες άρχισαν να αναπτύσσουν μεθόδους για την απομόνωση και ποσοτική μέτρηση του DNA. Οι πρώτες προσεγγίσεις βασίστηκαν σε χρωματομετρικές δοκιμές όπως η αντίδραση διφαινυλαμίνης, η οποία παρήγαγε μπλε χρώμα όταν αντιδρούσε με τις δεοξυριβόζες σακχάρων στο DNA. Αυτές οι μέθοδοι ήταν σχετικά αναίσθητες και επιρρεπείς σε παρεμβολές.
Η εφαρμογή της UV σπεκτροφωτομετρίας στην ποσοτική μέτρηση νουκλεϊκών οξέων έγινε ευρέως διαδεδομένη τη δεκαετία του 1970. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το DNA απορροφά UV φως με μέγιστο στα 260nm και ότι η σχέση μεταξύ απορρόφησης και συγκέντρωσης ήταν γραμμική εντός ενός συγκεκριμένου εύρους. Ο παράγοντας μετατροπής 50 ng/μL για το διπλόκλωνο DNA στο A260 = 1.0 καθορίστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Η ανάπτυξη φθοριζόντων χρωμάτων ειδικών για το DNA τη δεκαετία του 1980 και του 1990 επανάστασε την ποσοτική μέτρηση DNA, ειδικά για αραιωμένα δείγματα. Τα χρώματα Hoechst και αργότερα το PicoGreen επέτρεψαν πολύ πιο ευαίσθητη ανίχνευση από ό,τι ήταν δυνατή με τη σπεκτροφωτομετρία. Αυτές οι μέθοδοι έγιναν ιδιαίτερα σημαντικές με την εμφάνιση της PCR, η οποία συχνά απαιτούσε ακριβή ποσοτική μέτρηση μικρών ποσοτήτων DNA.
Η εισαγωγή μικρο-όγκος σπεκτροφωτόμετρων όπως το NanoDrop στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μεταμόρφωσε την καθημερινή ποσοτική μέτρηση DNA απαιτώντας μόνο 0.5-2 μL δείγματος. Αυτή η τεχνολογία εξάλειψε την ανάγκη για αραίωσεις και κουβέτες, καθιστώντας τη διαδικασία ταχύτερη και πιο βολική.
Σήμερα, προηγμένες τεχνικές όπως η ψηφιακή PCR και η αλληλούχιση επόμενης γενιάς έχουν επεκτείνει τα όρια της ποσοτικής μέτρησης DNA ακόμη περισσότερο, επιτρέποντας απόλυτο ποσοτικό προσδιορισμό συγκεκριμένων αλληλουχιών και ανίχνευση μεμονωμένων μορίων. Ωστόσο,
Ανακαλύψτε περισσότερα εργαλεία που μπορεί να είναι χρήσιμα για τη ροή εργασίας σας