Bereken pKa-waarden voor chemische verbindingen door hun formule in te voeren. Essentieel voor het begrijpen van zuursterkte, pH-bufferoplossingen en chemisch evenwicht.
Voer een chemische formule in om de pKa-waarde te berekenen. De pKa-waarde geeft de sterkte van een zuur in oplossing aan.
De pKa-waarde is een kwantitatieve maat voor de sterkte van een zuur in oplossing. Het is de negatieve logaritme (basis 10) van de zuur dissociatieconstante (Ka) van een oplossing.
Voer een chemische formule in het invoerveld hierboven in. De calculator toont de bijbehorende pKa-waarde als de verbinding in onze database staat.
De pKa waarde calculator is een essentieel hulpmiddel voor chemici, biochemici, farmacologen en studenten die werken met zuren en basen. pKa (zuur dissociatieconstante) is een fundamentele eigenschap die de sterkte van een zuur in oplossing kwantificeert door de neiging te meten om een proton (H⁺) af te staan. Deze calculator stelt je in staat om snel de pKa waarde van een chemische verbinding te bepalen door eenvoudigweg de chemische formule in te voeren, wat je helpt om de zuurheid te begrijpen, het gedrag in oplossing te voorspellen en experimenten dienovereenkomstig te ontwerpen.
Of je nu de zuur-base evenwichten bestudeert, bufferoplossingen ontwikkelt of de interacties van geneesmiddelen analyseert, het kennen van de pKa waarde van een verbinding is cruciaal voor het begrijpen van het chemische gedrag. Onze gebruiksvriendelijke calculator biedt nauwkeurige pKa waarden voor een breed scala aan veelvoorkomende verbindingen, van eenvoudige anorganische zuren zoals HCl tot complexe organische moleculen.
pKa is de negatieve logaritme (basis 10) van de zuur dissociatieconstante (Ka). Wiskundig wordt het uitgedrukt als:
De zuur dissociatieconstante (Ka) vertegenwoordigt de evenwichtsconstante voor de dissociatiereactie van een zuur in water:
Waar HA het zuur is, A⁻ de geconjugeerde base is en H₃O⁺ de hydroniumion is.
De Ka waarde wordt berekend als:
Waar [A⁻], [H₃O⁺] en [HA] de molare concentraties van de respectieve species op evenwicht vertegenwoordigen.
De pKa schaal loopt doorgaans van -10 tot 50, waarbij lagere waarden sterkere zuren aanduiden:
De pKa waarde is gelijk aan de pH waarbij precies de helft van de zuur moleculen gedissocieerd zijn. Dit is een kritisch punt voor bufferoplossingen en veel biochemische processen.
Onze pKa calculator is ontworpen om intuïtief en eenvoudig te zijn. Volg deze eenvoudige stappen om de pKa waarde van jouw verbinding te bepalen:
De calculator biedt:
Voor polyprotonische zuren (die meerdere dissocieerbare protonen hebben) toont de calculator doorgaans de eerste dissociatieconstante (pKa₁). Bijvoorbeeld, fosforzuur (H₃PO₄) heeft drie pKa waarden (2.12, 7.21 en 12.67), maar de calculator zal 2.12 als primaire waarde weergeven.
pKa waarden hebben talloze toepassingen in de chemie, biochemie, farmacologie en milieuwetenschappen:
Een van de meest voorkomende toepassingen van pKa is in de voorbereiding van bufferoplossingen. Een bufferoplossing weerstaat veranderingen in pH wanneer kleine hoeveelheden zuur of base worden toegevoegd. De meest effectieve buffers worden gemaakt met zwakke zuren en hun geconjugeerde basen, waarbij de pKa van het zuur dicht bij de gewenste pH van de buffer ligt.
Voorbeeld: Om een buffer te creëren bij pH 4.7, zou azijnzuur (pKa = 4.76) en natriumacetaat een uitstekende keuze zijn.
pKa waarden zijn cruciaal voor het begrijpen van de eiwitstructuur en -functie:
Voorbeeld: Histidine heeft een pKa van ongeveer 6.0, waardoor het een uitstekende pH-sensor in eiwitten is, aangezien het zowel geprotoneerd als gedepotoneerd kan zijn bij fysiologische pH.
pKa waarden hebben een significante impact op het gedrag van geneesmiddelen in het lichaam:
Voorbeeld: Aspirine (acetyloxibenzoylzuur) heeft een pKa van 3.5. In de zure omgeving van de maag (pH 1-2) blijft het grotendeels niet-geïoniseerd en kan het door de maagwand worden opgenomen. In het meer basische bloed (pH 7.4) wordt het geïoniseerd, wat invloed heeft op de distributie en activiteit.
pKa waarden helpen bij het voorspellen van:
Voorbeeld: De pKa van waterstofsulfide (H₂S, pKa = 7.0) helpt bij het voorspellen van de toxiciteit in aquatische omgevingen bij verschillende pH-niveaus.
pKa waarden zijn essentieel voor:
Voorbeeld: Bij het uitvoeren van een zuur-base titratie moet een indicator worden gekozen met een pKa dicht bij het equivalentiepunt pH voor de meest nauwkeurige resultaten.
Hoewel pKa de meest gebruikelijke maat voor zuursterkte is, zijn er alternatieve parameters die in specifieke contexten worden gebruikt:
pKb (Base Dissociatieconstante): Meet de sterkte van een base. Gerelateerd aan pKa door de vergelijking pKa + pKb = 14 (in water bij 25°C).
Hammett Zuurheid Functie (H₀): Gebruikt voor zeer sterke zuren waarbij de pH-schaal ontoereikend is.
HSAB Theorie (Hard-Soft Zuur-Base): Classificeert zuren en basen als "hard" of "zacht" op basis van hun polariseerbaarheid in plaats van alleen protonafgifte.
Lewis Zuurheid: Meet het vermogen om een elektronenpaar te accepteren in plaats van een proton af te geven.
De ontwikkeling van het pKa concept is nauw verbonden met de evolutie van de zuur-base theorie in de chemie:
Het begrip van zuren en basen begon met het werk van Antoine Lavoisier aan het einde van de 18e eeuw, die voorstelde dat zuren zuurstof bevatten (wat onjuist was). In 1884 definieerde Svante Arrhenius zuren als stoffen die waterstofionen (H⁺) in water produceren en basen als stoffen die hydroxide-ionen (OH⁻) produceren.
In 1923 stelden Johannes Brønsted en Thomas Lowry onafhankelijk een meer algemene definitie van zuren en basen voor. Ze definieerden een zuur als een protondonor en een base als een protonacceptor. Deze theorie stelde een kwantitatieve benadering van zuursterkte mogelijk via de zuur dissociatieconstante (Ka).
De pKa notatie werd geïntroduceerd om de omgang met Ka waarden te vereenvoudigen, die vaak vele ordes van grootte beslaan. Door de negatieve logaritme te nemen, creëerden wetenschappers een beter beheersbare schaal die lijkt op de pH-schaal.
Vandaag de dag maakt computationele chemie het mogelijk om pKa waarden te voorspellen op basis van moleculaire structuur, en geavanceerde experimentele technieken stellen nauwkeurige metingen mogelijk, zelfs voor complexe moleculen. Databases van pKa waarden blijven uitbreiden, waardoor ons begrip van zuur-base chemie in verschillende disciplines verbetert.
Hoewel onze calculator pKa waarden uit een database biedt, heb je soms misschien de pKa nodig te berekenen uit experimentele gegevens of deze te schatten met verschillende methoden.
Als je de pH van een oplossing meet en de concentraties van een zuur en zijn geconjugeerde base kent, kun je de pKa berekenen:
Dit is afgeleid van de Henderson-Hasselbalch vergelijking.
Verschillende computationele benaderingen kunnen pKa waarden schatten:
Hier zijn codevoorbeelden voor het berekenen van pKa in verschillende programmeertalen:
1# Python: Bereken pKa uit pH en concentratiemeting
2import math
3
4def calculate_pka_from_experiment(pH, acid_concentration, conjugate_base_concentration):
5 """
6 Bereken pKa uit experimentele pH meting en concentraties
7
8 Args:
9 pH: Gemeten pH van de oplossing
10 acid_concentration: Concentratie van ongedissocieerd zuur [HA] in mol/L
11 conjugate_base_concentration: Concentratie van geconjugeerde base [A-] in mol/L
12
13 Returns:
14 pKa waarde
15 """
16 if acid_concentration <= 0 or conjugate_base_concentration <= 0:
17 raise ValueError("Concentraties moeten positief zijn")
18
19 ratio = conjugate_base_concentration / acid_concentration
20 pKa = pH - math.log10(ratio)
21
22 return pKa
23
24# Voorbeeld gebruik
25pH = 4.5
26acid_conc = 0.05 # mol/L
27base_conc = 0.03 # mol/L
28
29pKa = calculate_pka_from_experiment(pH, acid_conc, base_conc)
30print(f"Bereken pKa: {pKa:.2f}")
311// JavaScript: Bereken pH uit pKa en concentraties (Henderson-Hasselbalch)
2function calculatePH(pKa, acidConcentration, baseConcentration) {
3 if (acidConcentration <= 0 || baseConcentration <= 0) {
4 throw new Error("Concentraties moeten positief zijn");
5 }
6
7 const ratio = baseConcentration / acidConcentration;
8 const pH = pKa + Math.log10(ratio);
9
10 return pH;
11}
12
13// Voorbeeld gebruik
14const pKa = 4.76; // Azijnzuur
15const acidConc = 0.1; // mol/L
16const baseConc = 0.2; // mol/L
17
18const pH = calculatePH(pKa, acidConc, baseConc);
19console.log(`Bereken pH: ${pH.toFixed(2)}`);
201# R: Functie om buffercapaciteit te berekenen uit pKa
2calculate_buffer_capacity <- function(pKa, total_concentration, pH) {
3 # Bereken buffercapaciteit (β) in mol/L
4 # β = 2.303 * C * Ka * [H+] / (Ka + [H+])^2
5
6 Ka <- 10^(-pKa)
7 H_conc <- 10^(-pH)
8
9 buffer_capacity <- 2.303 * total_concentration * Ka * H_conc / (Ka + H_conc)^2
10
11 return(buffer_capacity)
12}
13
14# Voorbeeld gebruik
15pKa <- 7.21 # Tweede dissociatieconstante van fosforzuur
16total_conc <- 0.1 # mol/L
17pH <- 7.0
18
19buffer_cap <- calculate_buffer_capacity(pKa, total_conc, pH)
20cat(sprintf("Buffercapaciteit: %.4f mol/L\n", buffer_cap))
211public class PKaCalculator {
2 /**
3 * Bereken de fractie van gedepotoneerd zuur bij een gegeven pH
4 *
5 * @param pKa De pKa waarde van het zuur
6 * @param pH De pH van de oplossing
7 * @return De fractie van zuur in gedepotoneerde vorm (0 tot 1)
8 */
9 public static double calculateDeprotonatedFraction(double pKa, double pH) {
10 // Henderson-Hasselbalch herschikt om fractie te geven
11 // fractie = 1 / (1 + 10^(pKa - pH))
12
13 double exponent = pKa - pH;
14 double denominator = 1 + Math.pow(10, exponent);
15
16 return 1 / denominator;
17 }
18
19 public static void main(String[] args) {
20 double pKa = 4.76; // Azijnzuur
21 double pH = 5.0;
22
23 double fraction = calculateDeprotonatedFraction(pKa, pH);
24 System.out.printf("Bij pH %.1f, is %.1f%% van het zuur gedepotoneerd%n",
25 pH, fraction * 100);
26 }
27}
281' Excel formule om pH te berekenen uit pKa en concentraties
2' In cel A1: pKa waarde (bijv. 4.76 voor azijnzuur)
3' In cel A2: Zuur concentratie in mol/L (bijv. 0.1)
4' In cel A3: Geconjugeerde base concentratie in mol/L (bijv. 0.05)
5' In cel A4, voer de formule in:
6=A1+LOG10(A3/A2)
7
8' Excel formule om fractie van gedepotoneerd zuur te berekenen
9' In cel B1: pKa waarde
10' In cel B2: pH van oplossing
11' In cel B3, voer de formule in:
12=1/(1+10^(B1-B2))
13pKa is een eigenschap van een specifiek zuur en vertegenwoordigt de pH waarbij precies de helft van de zuur moleculen gedissocieerd zijn. Het is een constante voor een gegeven zuur bij een specifieke temperatuur. pH meet de zuurheid of alkaliteit van een oplossing en vertegenwoordigt de negatieve logaritme van de waterstofionconcentratie. Terwijl pKa een eigenschap van een verbinding is, is pH een eigenschap van een oplossing.
Temperatuur kan pKa waarden aanzienlijk beïnvloeden. Over het algemeen, naarmate de temperatuur stijgt, daalt de pKa van de meeste zuren iets (met ongeveer 0.01-0.03 pKa eenheden per graad Celsius). Dit gebeurt omdat de dissociatie van zuren doorgaans endotherm is, waardoor hogere temperaturen dissociatie bevorderen volgens het principe van Le Chatelier. Onze calculator biedt pKa waarden bij de standaardtemperatuur van 25°C (298.15 K).
Ja, verbindingen met meerdere ioniseerbare waterstofatomen (polyprotonische zuren) hebben meerdere pKa waarden. Bijvoorbeeld, fosforzuur (H₃PO₄) heeft drie pKa waarden: pKa₁ = 2.12, pKa₂ = 7.21 en pKa₃ = 12.67. Elke waarde komt overeen met het opeenvolgend verlies van protonen. Over het algemeen wordt het steeds moeilijker om protonen te verwijderen, dus pKa₁ < pKa₂ < pKa₃.
pKa en zuursterkte zijn omgekeerd gerelateerd: hoe lager de pKa waarde, hoe sterker het zuur. Dit komt omdat een lagere pKa een hogere Ka (zuur dissociatieconstante) aangeeft, wat betekent dat het zuur eerder protonen afstaat in oplossing. Bijvoorbeeld, zoutzuur (HCl) met een pKa van -6.3 is een veel sterker zuur dan azijnzuur (CH₃COOH) met een pKa van 4.76.
Onze calculator bevat veel voorkomende verbindingen, maar het chemische universum is enorm. Als jouw verbinding niet wordt gevonden, kan dat komen door:
De pH van een bufferoplossing kan worden berekend met behulp van de Henderson-Hasselbalch vergelijking:
Waarbij [base] de concentratie van de geconjugeerde base is en [zuur] de concentratie van het zwakke zuur is. Deze vergelijking werkt het beste wanneer de concentraties binnen een factor van 10 van elkaar liggen.
Een bufferoplossing heeft de maximale buffercapaciteit (weerstand tegen pH-verandering) wanneer de pH gelijk is aan de pKa van het zwakke zuur. Op dit punt zijn de concentraties van het zuur en zijn geconjugeerde base gelijk, en heeft het systeem de maximale capaciteit om toegevoegd zuur of base te neutraliseren. Het effectieve bufferbereik wordt over het algemeen beschouwd als pKa ± 1 pH-eenheid.
Ja, pKa waarden kunnen negatief zijn of groter dan 14. De pKa schaal is niet beperkt tot het 0-14 bereik van de pH-schaal. Zeer sterke zuren zoals HCl hebben negatieve pKa waarden (rond -6.3), terwijl zeer zwakke zuren zoals methaan (CH₄) pKa waarden boven 40 hebben. De pH-schaal is beperkt door de eigenschappen van water, maar de pKa schaal heeft geen theoretische limieten.
Om een effectieve buffer te creëren, kies je een zwak zuur met een pKa die dicht bij je doel-pH ligt. Bijvoorbeeld:
Dit zorgt ervoor dat je buffer een goede capaciteit heeft om pH-veranderingen te weerstaan.
pKa waarden worden doorgaans gemeten in water, maar ze kunnen dramatisch veranderen in verschillende oplosmiddelen. Over het algemeen:
Bijvoorbeeld, azijnzuur heeft een pKa van 4.76 in water, maar ongeveer 12.3 in DMSO.
Clayden, J., Greeves, N., & Warren, S. (2012). Organic Chemistry (2e ed.). Oxford University Press.
Harris, D. C. (2015). Quantitative Chemical Analysis (9e ed.). W. H. Freeman and Company.
Po, H. N., & Senozan, N. M. (2001). The Henderson-Hasselbalch Equation: Its History and Limitations. Journal of Chemical Education, 78(11), 1499-1503. https://doi.org/10.1021/ed078p1499
Bordwell, F. G. (1988). Equilibrium acidities in dimethyl sulfoxide solution. Accounts of Chemical Research, 21(12), 456-463. https://doi.org/10.1021/ar00156a004
Lide, D. R. (Ed.). (2005). CRC Handbook of Chemistry and Physics (86e ed.). CRC Press.
Brown, T. E., LeMay, H. E., Bursten, B. E., Murphy, C. J., Woodward, P. M., & Stoltzfus, M. W. (2017). Chemistry: The Central Science (14e ed.). Pearson.
National Center for Biotechnology Information. PubChem Compound Database. https://pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/
Perrin, D. D., Dempsey, B., & Serjeant, E. P. (1981). pKa Prediction for Organic Acids and Bases. Chapman and Hall.
Probeer nu onze pKa Waarde Calculator om snel de zuur dissociatieconstante van jouw verbinding te vinden en beter te begrijpen hoe deze zich gedraagt in oplossing!
Ontdek meer tools die handig kunnen zijn voor uw workflow